субота, 29. октобар 2011.
:say cheese:
Validation is een korte film die over de liefde en de glimlach gaat. De film duurt alleen maar 16 minuten mar het verhaal is zeer mooi. Ja, er is een happy end op het einde. :p
Ik zal niet vertellen waar de film over gaat, tuurlijk, (je moet er zelf gaan kijken) maar een beetje wel. De film gaat het over een man die aan iedereen zegt dat hij of zij prima is, dat hij of zij mooie ogen of een stralende glimlach heeft. Die man brengt de hoop in het leven van mensen terug, hij is een goede kerel maar er is niemand die zulke mooie dingen tegen hem heeft gezegd...maar daar is ook een meisje... (en nu stop ik met het navertellen) Deze film deed me denken aan de macht van de glimlach. In de hedendaagse maatschappij is de glimlach niet zo belangrijk, zoals intelligentie of snelheid bijvoorbeeld. Een glimlach heeft iets magischs, denk ik. We horen dit niet zo zeldzaam: „Jij maakte mijn dag weer goed!“ als iemand iets grappigs heeft gezegd of gedaan. Dus, de conclusie is dat een dag goed is als je (glim)lacht. (: Weet je dat er de speciale ’maschinen’ zijn die kunnen checken of je glimlach de nagemaakt of eerlijk was. Een eerlijke glimlach is altijd emotieoneel en de andere, de nagemaakte glimlach is een sociale glimlach (die verschil maken de neurowetenschappers). Als je meer over je eigen glimlach wil weten dan mag je het volgende Wetenschappelijke festival te Belgrado niet missen (van 2. tot 4. december in Kluz).
Oh, ja, het linkje voor Validation > http://www.youtube.com/watch?v=Cbk980jV7Ao
петак, 21. октобар 2011.
Цицибан is in da haus
Ja, Цицибан! Ik heb hem helemaal vergeten! En jij?
Ik heb het boek Цицибан vier dagen geleden toevallig op de straat gezin, weet jij, daar voor de Dom omladine waar een man staat boeken te verkopen. Ik was zo blij toen ik Цицибан zag! Ik leerde om te lezen met de hulp van dit boekje en de verhalen van Hans Christian Andresen! Toen ik klein was had ik wel mijn eigen boek Цицибан maar ih heb het verloren. Nu heb ik weer dit boekje, ik heb het aleen maar 50 dinars betaald.
Oton Župančič was een scrijver uit Slovenië die voor de kinderen schreef. Zijn boek Цицибан is zeker zijn bekendste boek. Schrijven voor kinderen is niet makkelijk. De auteur moet goed op de taal opletten en de themas en de motieven goed kiezen. De ‘grote levenswijsheden’ moet men aan kinderen voorzichtig voorstellen. Цицибан is eenvoudig geschreven, maar toch mooi! Hier is de vertaling van een gedicht:
Onze lichten
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons eerste licht?
Ons eerste licht is de zon,
Hij maakt de wereld wakker met zijn gouden hand,
Hij ropet goude wensen.
De zon is ondergegaan,
Nou, zeg maar, Ciciban,
Wat is ons tweede licht?
Ons tweede licht is de maan:
Als het donker wordt in de verte
Wandel ik in het maanlicht.
De zon is weggegaan,
De maan ook;
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons derde licht?
Ons derde licht is het vuur,
Ze brengt de mensen bij elkaar.
De zon is weg,
De maan is weg,
Er is geen vuur meer...
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons vierde licht?
Ons vierde licht is – de taal,
Er wordt door alle volken gebruikt,
Er brengt zielen bij elkaar...
De zon is weg,
De maan is weg,
Er is geen vuur meer,
Jij bent alleen, jij spreekt niet,
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons laatste licht?
Ons laatste licht is – onze geest,
Alles is donker, maar onze geest niet,
Hij verlicht alle wegen.
субота, 15. октобар 2011.
Once in a blue moon
Dit jaar heb ik een van mijn grootste dromen waar gemaakt.
Ik volgde in oktober een ’meteoorcursus’ op Debelo brdo. Die is een berg in het dorp Zarožje dat ergens tussen Valjevo en Bajina Bašta ligt. Daar was ik met sommige mensen uit IS Petnica die elk jaar naar Debelo brdo gaan om naar de meteoren te kijken. We logeerden in een mooi wit huis op de berg. Voor het huisje staat er een groote boom, de linde, en onder de boom staan er houten banken en een groote houten tafel. Daar zaten we te praten over alles en nog wat of gewoon genoten we van de stilte en de lucht of we keken naar de schapen in de verte. Alles was zo schilderachtig. Tijdens de dag maakte ik een rondje met mijn nieuwe vrienden en onze kampleider door het gebied van Debelo brdo. We wandelden tot Jablanik en op de toppunt lagen we in het gras, aten we kaas en olijven en dranken we rode wijn. Onderweg naar huis plukten we (eetbaare) paddestoelen en keken we naar zonsondergang. Het was prachtig. Tijdens de nacht lagen we op een heuveltje voor het huis in onze slaapzaken (het was heel koud en we moesten ook onze jassen en wintermutsen aantrekken en twee dekens meebrengen) en luisterden naar onze kampleider. Hij toonde ons de belangrijkste ‘dingen’ in de hemel met zijn groen laser. Ik heb heel veel geleerd, bijvoorbeeld – hoe ik de Polaris (zvezda severnjača) makkelijk kan vinden, hoe men sterren in een poligoon telt, waar in de hemel de belangrijkste sterrenbeelden zijn, waar Jupiter is, wat de Plejaden zijn en hoe men de analyse van de meteoormagnituden doet enz. Op 8. oktober was ik goed voorbereid om naar Draconiden te kijken – Draconiden zijn meteoren die ‘uit het sterrenbeeld Draak (Draco) komen’ (eigenlijk ligt het radiant van Draconiden in het sterrenbeeld Draak) en hun grootste activiteit was op 8. oktober om 20.07 uur. Op die dag was het heel bewolkt maar het is me toch gelukt om 27 meteoren te zien! Nou, dat is wel een success, he! (: Het observeren van de sterrenregen is een leuke tijdbesteding. Terwijl je in je slaapzak aan het wachten op een meteoor bent kan je je nooit vervelen. Er is altijd iemand die naast jou ligt en moppen vertelt of grapjes maakt. Het is zeker een bijzonder gevoel als je naar de hemel urenlang kijkt en als je met mensen praat zonder dat je hen kan zien maar alleen kan horen in de nacht. De laatste dag op Debelo brdo verzamelde ik mijn data (alles wat ik op 8. oktober in de hemel heb gezien) en stuurde die naar IMO (International Meteor Organization). Dat ziet zo eruit: http://vmo.imo.net/imozhr/obsview/view.php?id=9401 maar het was niet moeilijk, hoor!
Tijdens het hele jaar kan men meteoren zien of, beter gezegd, naar meteorenzwermen (sterrenregen) kijken, bijvoorbeeld – Andromediden (van 15. november tot 6. december), Orioniden (van 21. en 22. oktober), Leoniden, Geminiden ......... of Perseïden. Men zegt dat die het mooist zijn. Hun glans is lichtblauw en ze duren heel lang. Dat zal ik volgend jaar in augustus moeten checken! (;
Leef maar je droom!
Пријавите се на:
Постови (Atom)