Kerstmis en Der kleine Nazi!

Houden jullie van Kerstmis? Ikzelf ben niet zo religious maar Kerstmis vind ik best. Ik zeg niet, natuurlijk, dat ik tegen religie of geloof ben maar alleen dat dat ‘niet mijn kop thee is’. Ik hou van de kerstfeest en al die gewoontes die samen met Kerstmis gaan. Vooral hou ik van de Amerikaanse films omdat de Kerstboom altijd zo kitsherig is. :D Maar niet alleen de kerstboom maar alles anders – al die cadeautjes, liedjes en snoepjes. De idealistische sfeer op zichzelf is kitsch. :D We (mijn familie en ik) besteden niet zoveel aandacht aan de Kerstmis. Ja, met Kerstmis zijn we (meestal) samen thuis en dat is het. Tuurlijk schenken we elkaar cadautjes en alles en we tuigen de boom op maar dat doen we niet met Kerstmis maar met Silvester. We hebben een Silvesterboom. :D

Ik heb een superleuk filmpje gevonden. Het duurt alleen maar tien minuutjes en het is in het Duits maar er zijn Engelse ondertittels (anders zou ik niet naar het filmpje gaan kijken). De film gaat het over de Kerstmis, over een Duitse familie en hoe alle Duitsers supercorrect zijn (als we over Joden en WO II spreken) en hoe ze geen Nazi’s zijn en hoe hun ouders en grootouders zeker geen Nazi’s waren! ( ; Ik zal de plot niet uit de biecht verklappen maar ik geef je een hint: de naam van de film is Der kleine Nazi. :D Met Kerstmis gaat een Jood op bezoek naar een gewoone Duitse familie. Alles zou in orde zijn maar de kerstboom is toevallig met Nazi-elementen opgetuigd! Als je wil weten wat het op het einde zal gebeuren klick hier:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=My_fj5B2VC8

Een ander interessant verhaal over de Kerstmis komt uit Catalonië. Daar moeten kinderen Sinterklaas voeden (de naam van Sinterklaas in het Catalaans is Tio). Waarom? vraag je je af. Hmmm, omdat Tio je cadeutjes moet poepen! Het gaat zo: Tio komt in je woonkamer, je geeft voedsel aan hem en dan ga je in een andere kamer om liedjes te zingen terwijl Tio aan het poepen in je woonkamer is. Wanneer je met het zingen klaar bent komen je ouders in je kamer met veeeel cadautjes! Gek, he!

Ken je een ander gaaf verhaal dat in verband met Kerstmis is?

Als jullie de Kerstmis vieren ik wens je een prettig kerstfeest! (:

Tot volgende semester, dames en heren!

Watskeburt?! - Facebook samenvatting

Met Facebook ben je verbonden en deel je alles met iedereen in je leven. En het is gratis. Het klinkt leuk. Men vraagt zich af: ”Waarom niet? Het is echt gratis en interessant.” We horen vaak dat iemand zegt dat alle sociale netwerken, vooral Facebook, een soort paradox zijn omdat zulke netwerken de mensen moeten verbinden en niet de afstand tussen hen trekken... Misschien klopt dat maar ik heb geen probleem met Facebook en ik denk dat hij ook geen probleem met mij heeft. (; Voor de eerste keer heb ik opgemerkt dat(echt!)iedereen over dezelfde dingen spreekt/schrijft of dezelfde links en video’s plaatst en dezelfde grappen maakt! Echt waar. Wat is nu superpopulair? Elke tweede link is een liedje van Lana del Ray. Elke derde link is Gotye – Somebody I used to know. Indira Radić heeft een groot success met haar nieuw liedje in het Fraans gemaakt. Elke tweede status is: “Ik hou niet van de sneeuw” of “Ik haat de sneeuw in Belgrado” of “Waar is die sneeuw??? Ik zie hem niet, ik woon in Zemun!” Hmm, wat nog… Ah, ja – een ‘daverend’ applaus voor Ljubiša Milanović. Het commentaar over de 9gag hoef ik niet te maken, het is duidelijk genoeg. Pantela is de nieuwe religie geworden. Ook schrijft men veel over de dood van Kim Jong Il en over de site die in zijn memoriam is gemaakt - ’Kim Jong Ling kijkend naar dingen’.

Dus, watskeburt??!

Ik ben een heel grappig boek van Robert Vuijsje aan het lezen...nu ga ik met het lezen voort... (:

Tot morgen!

GOMBANJE, DRUGARIIIII!

Het woord gombanje is een van mijn lievelingste woorden in het Servisch. Eerlijk gezegd was dit woord helemaal nieuw voor mij geweest maar het is binnenkort al één jaar dat ik gomabanje in alledaagse situaties gebruik. Wat betekent gombanje eigenlijk? Gombanje is een soort spel, maar een bijzondere spel. Hebben jullie kleine poesjes of leeuwtjes ooit zien spelen? Ja? Okay – dat is gombanje. (: Dus, dat is een bepalde manier van het spelen – gombanje betekent knuffelen en kroelen maar ook vechten, strijden, krabben en elkaar bijten. Sommigen zouden ook zeggen dat gombanje een spel is die tussen liefde en haat ligt maar dat liefde een grotere rol speelt. Mooi gezegd. Ik heb voor gombanje van een vriend van mij gehoord. Hij is een gomb-man. Voor hem Gomb betekent iets heiligs en gombanje is zijn levensfilosofie. Hij zegt dat heilige Gomb een pure, absolute, instictieve, dierlijke en daarom ook mooiste soort energie is en dat deze energie van levensbelang voor elk levende wezen is. Deze vriend van mij zegt dat Gomb een soort brandstof voor mensen is – ’Gomb maakt ons bewegen’. Maar wat zo mooi bij dit ’gomb thing’ is is dat gombanje niet alleen een abstracte term is maar dat gombanje aan alles kan refereren. Dus, gombanje is een vet feestje, een vette dag met je vriend/vriendin, een vette tentoonstelling, een vette avond met je ouders of professoren, een vette dag met je vrienden of collega’s, een vette training, een leuke week in Spanje enz. etc. Dus alles wat ’boven goed’ is.

Voorbeeld 1:

A: “Hoe is het man? Heb je gisteren de ouders van je vriendin ontmoet? Saai, hé?”
B: “Nee, hoor! Haar vader is een gekke kerel en haar moeder maakte een superlekkere taart. Het was helemaal niet saai, baš je bilo gombanje.”

Voorbeeld 2:

“Hoćeš da se gombamo večeras?” betekent: “Wil je vanavond met ons uitgaan?”

Dus, mijn gomb-vriend gebruikt niet alleen maar gomb en gombanje, hij is echt creatief: gombanje, gomb, gombati se, gombastično…

De conclusie is dat gombanje altijd iets positiefs betekent en dat gombanje altijd een bovennatuurlijke en sureële pret is – gombanje is een goede vibe. B)

Alef - kosmos in één punt

„Beneden de trappen, aan de rechter kant, heb ik een kleine schitterende bal gezien. Het licht van de bal maakte me blind. Op het eerste ogenblik dacht ik dat de bal draait maar later besefde ik dat de indruk van het draaien alleen illusie was omdat eigenlijk de schouwspel in de bal draaide. De doorsnede van Alef was twee of drie centimeter maar de kosmiche ruimte was er al in, niet verkleind. Elk ding (bijvoorbeeld de maan van spiegels) was oneeindig aantal dingen omdat ik dit ding vanuit elke punt in het heelal beschouwde. Ik zag de brede zee, ik zag de zonsopgang en zonsondergang, ik zag alle mensen van Amerika, ik zag piramiden, ik zag het zilvere spinneweb in het centrum van een zwarte piramide, ik zag een oude doolhof (in Londen), ik zag oneeindige indirecte ogen die in mij zoals in een spiegel elkaar keken, ik zag alle spiegels ter wereld zonder dat ik mijn eigen gezicht spotte, ik zag in de hof van de Solerstraat dezelfde tegels die ik voor dertig jaar aan de ingang van een huis in Fray Bentos zag, ik zag bloemetjes, sneeuw, tabak, metaalkabels, damp, verhoogde woestijnen van de evenaar en elk deeltje van de zand, in Invernes zag ik een vrouw die ik nooit kon vergeten, ik zag wilde haar, vurig lichaam, ik zag borstkanker, ik zag een cirkel van het droge land naast het pad waar vroeger een boom stond, ik zag een vakantiehuis in Adroge, de eerste verslag van de eerste versie van Philemon Holland, ik zag elke letter van elke pagina tegelijkertijd (toen ik nog kind was verbaasde me hoe de letters van een dicht boek tijdens de nacht niet door elkaar roerden en kwijt waren), ik zag in dezelfde tijd de dag en nacht, ik zag de zonsondergang in Keretar alsof die de kleur van de Bengaalse roos had, ik zag mijn lege slaapkamer, in een kantoor in Akmar zag ik een aardglobe die tussen twee spiegels stond die de globe oneindig vermeerderden, ik zag paarden met gekroesde haren bij het krieken van de dag aan de oever van de Kaspische zee, ik zag de delicate bouw van benen van een arm, ik zag de overlevende van een strijd die de postkaartjes stuurden, in een etalage in Mizarpur zag ik een Spaanse spel kaarten, ik zag verlengte schaduwen van adelaarsvaren in een glastuinbouw, ik zag tijgers, koren, bizonen, bevingen en het leger, ik zag alle mieren die op de wereld bestaan, het Perzische astrolabium, ik zag netjes geschreven brieven die Beatrice aan Karlos Argentino schreef in een la van een schrijftafel (die bundel gezien te hebben kreeg ik kippenvel), ik zag het geliefde monument in Chakarita, ik zag de geknakte relikwie die vroeger Beatrice Vieterbo was, ik zag de circulatie van mijn zwarte bloed, ik zag de liefde die verbindt en de dood die verandert, ik zag de aarde in Alef, ik zag mijn gezicht en innerlijk, ik zag jouw gezicht, ik dacht dat ik ga flauwvallen en ik huilde omdat mijn ogen die gehemzinnige en veronderstellende onderwerp zagen – dat onderwerp dat z’n naam de mensen te vaak gebruiken maar dat geen mens ooit gezien heeft: de onbegrijpelijke kosmos.“

Jorge Luis Borges - Alef