Water

Ten eerste moet ik zeggen dat ik bang van iets ben wat in het water bestaat. Of zwemt. Of groeit. Ik heb nooit in een meer gezwommen, alleen maar in de zee, in het zwembad en toen ik klein was zwom ik in der Main. Maar als iemand zwemmen of water zegt denk ik niet aan het meer, aan de rivier of aan het zwembad, ik denk alleen aan de zee of aan de oceaan. Ik heb al gezegd dat ik bang van iets ben wat in het water leeft. Bijvoorbeeld, de haai. Als ik aan het zwemmen ben denk ik altijd dat een haai zal komen en mij opeten. Wat dan ook, Nevena, wat dan ook. Ik voel me niet ontspannen als ik niet kan zien wat er daar beneden op de zeebodem gebeurt.

Ten twede ben ik bang van het Water met een grote W. Wanneer ik zeg dat ik „bang van het Water ben“ is dat, denk ik, hetzelfde als iemand zegt dat hij bang van het donker is – hij denkt niet dat er iemand daar in het donker staat of dat er monsters of spoken daar zijn maar dat is gewoon angst van het donker zelf. Voor mij is de zee mysterie en geheim. Donker. De oceaan is groot, machtig en raadselachtig.



En nu komt de uitleg – ik ben niet echt-echt bang van het water of van dieren en wezens die in het water leven. Deze ’angst’ van mij is eigenlijk alleen onaanwezigheid van de ontspanning in het water. In het water ben ik altijd alert, ik ben 99% ontspannen maar nooit 100%. Dus, tot nu toe heb ik twee alinea’s over mijn ’angst’ geschreven en men zou zeggen dat ik van water niet hou maar nee, integendeel, ik ben dol op de zee en op het water. Ik kon me mijn leven niet voorstellen zonder zee, zonder strand, zonder zon en zonder golven. Ik ben een echte zeekind. Naast het water en op het strand ben ik echt gelukkig. Kennen jullie dit gevoel als jullie zwemmen en dan ermee stoppen en gewoon blijven op het water liggen en dan kiest je je eigen weg niet maar de zeestroom kiest het in plaats van jou? In de natuurkunde noemt men dat De wet van kosmische luiheid. [wanneer een lichaam alleen blijft kiest het voor de meest langzame weg]



Melopee

Voor Gaston Burssens


Onder de maan schuift de lange rivier
Over de lange rivier schuift moede de maan
Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee

Langs het hoogriet
langs de laagwei
schuift de kano naar zee
schuift met de schuivende maan de kano naar zee
Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man
Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee



En voor het einde een gek lied van Spinvis - Lotus Europa. Let op de songtekst!