субота, 20. април 2013.

Soms vraagt zich een mens af

Misschien klinkt deze vraag te diepzinnig of te serieus maar ik ga die toch stellen – waarom zijn mensen mensen? Waarom zijn we zo bijzonder? Omdat we wijs en verstandig zijn? Omdat we intelligent zijn? Zijn we daarom machtiger en belangrijker dan dieren en andere wezens? Zijn er misschien andere wezens in het heelal die beter dan ons zijn? Misschien wel. Een mens of wetenschappelijk gezegd, homo sapiens beweegt zich met zijn benen/voeten en zijn armen zijn korter dan zijn benen. Ook hebben mensen grote hersens. Menselijke hersens is niet groter dan bijvoorbeeld onze been maar onze hersens is zeker groter dan die van een muis of een goudvis. Dus, de mens is intelligent, dat is geen leugen. Mensen kunnen spreken, denk er nog even over na, ons taalsysteem is eigenlijk zeer ingewikkeld. Dan verder, mensen zijn agressief, mensen beginnen oorlogen en ze zijn in staat om iemand te doden – maar niet vanwege voedsel of omdat ze ze zich niet veilig voelen maar omdat ze bijvoorbeeld jaloers op hun buurman zijn of omdat ze meer geld of macht willen. Mens is ook een sociaal wezen, mensen leven met elkaar en ze bouwen steden waar ze met elkaar wonen. Maar sommige dieren zijn ook intelligent, ze hebben ook een soort taalsysteem ontwikkeld, dieren vormen ook groeps en ze delen hun ruimte. Maar wat maakt ons mensen uniek? Het feit dat we van iemand kunnen houden? Omdat we van seks genieten? Omdat we anders over dood en verouderen denken? Omdat we cultuur en tradite kunnen koesteren? Omdat we een kunstwerk kunnen maken? Ik weet niet… Ik kan alleen maar vragen stellen maar ik kan geen antwoord geven. Wat denk jij?

Dit is een leuk liedje van Bloef - Mens.



Herinneringen

Deze blog onstond toen ik op bezoek bij mijn zusje was maar ik kon die niet plaatsen omdat internetconnectie in het appartement van m’n zus (eufemistisch gezegd) niet zo snel was. Dus, excuses daarvoor.

Regensburg is een mooie stad die in Duitse provincie Beiern ligt. Door Regensburg stromen er drie rivieren – Donau, Naab en Regen. In deze stad is REGEN iets gewoons, regen regen, altijd regen. Het historisch centrum (Altstad) is echt mooi. Het is niet typisch Duits, het heeft een Italiaanse sfeer. Elke dag wandelen we door het centrum en langs Donau. Mijn zus denk dat ik elke kathedraal, elke Scloss en elke kerk moet bezoeken. Okay, al die gebouwen zijn mooi en imposant maar toch zijn al die bezoeken een beetje vervelend en overbodig. Volgens mij kan je een stad leren kennen als je doet alles wat inwoners van die stad dagelijks doen. Daarom ga ik morgen met mijn zus naar haar Uni, daarom doe ik de afwas, ik rijd met de bus, ik sta vroeg op, ik doe de boodschap, ik zit in cafes waar mijn zus doorgaans zit... Mijn Duits was verschrikkelijk op de eerste en tweede dag. Ik kon niets zeggen behalve Ich verstehe nicht, ich verstehe nicht. Daarom begon ik elke dag kranten te lezen en naar televisie te kijken. Nu versta ik alles maar met het spreken gaat het nog steeds moeilijk. Eigenlijk schaam ik me omdat ik het Duits helemaal heb vergeten. Ik zeg altijd – op een dag zal ik het opnieuw spreken. Gisteren waren we bij mijn tante in Ashaffenburg. Die is een kleine stad naast Frankfurt am Main waar ik min of meer opgegroeid ben. In de jaren 90 dachten mijn ouders dat het beter voor hun kinderen is als ze niet in Belgrado zijn maar bij hun tante in Duitsland. Dat is wel begrijpelijk. Aschaffenburg doet me denken aan mijn kinderjaren, aan ‚heiße Kakao‘... Een klein meer in het centrum frist een levende herinnering in mijn geheugen op – op dat meer heeft mij een ZWAAN op mijn vinger gebeten. Toen vond ik dat heel erg. Na Aschaffenburg gingen we naar Würzburg waar ik voor zes maanden woonde. Door het verloop van tijd heb ik de namen van de straten vergeten maar nog steeds onthoud ik grote pleinen en massive bruggen. Die tijd in Würzburg zal ik nooit vergeten.

Nu ben ik thuis in Belgrado (waar lekker WARM is) en ik heb een paar oude foto´s gevonden. Familie Ilić van toen en nu, voilá!








недеља, 7. април 2013.



Grumpy cat is mijn favoriete meme. Ik vind die kat zo schattig. Ze is knorrig maar tegelijkertijd humeurig en het lijkt alsof ze altijd boos is. Boos op iedereen, boos op de hele wereld. Haar gezicht is zo emotieloos, onverschillig, koel. Er is niets wat haar kan ontroeren. Wat een koelbloedige kat. Het lijkt alsof de God van Haat haar in bezit is genomen. Ik hou van haar. Maar echt. Aan de ene kant is Grumy cat raar, boos en haar grote blauwe ogen maken je bang maar aan de andere kant is ze schattig en leuk. Sommigen zouden zeggen dat Grumpy zelfs kwaad is maar heb je jezelf ooit in de ochtend in de spigel gezien? Voordat je je eerste koffie hebt gedronken? Ja, precies, dat is Grumpy cat gezicht. Grumpy is populair geworden toen het broertje van de eigenaar van Grumpy cat de video ‘Meet Grumpy cat’ op YouTube heeft geplaats. De cultus van Grumy cat verspreidde zich razend snel op het internet. De video is in september 2012 verschenen en er is meer dan 8 000 000 keer naar gekeken. En de rest is geschiedenis. Tegenwoordig nemen de mensen een foto van Grumpy en ze plaatsen daar de tekst op, de tekst die ze zelf bedenken. Die tekst vertegenwoordigt de gedachten van Grumpy. Bijvoorbeeld: ‘Goedemorgen – Zoiets bestaat niet’, ‘Je weet niet hoe mooi je bent – Want jij bent lelijk.’ Grumpy is altijd ruw en eenvoudig. Precies daarom is deze meme zo geliefd. Naar mijn mening is Grumpy niet echt kwaad, ze is toch een goede kat. Grumpy is alleen maar een beetje ontevreden met het leven en ze houdt niet van domme mensen en domme situaties. Ze is een echte hater.