Ja! Nee! Geen mening!

Wat denken jullie over de regering in Servië?
Wat denken jullie over politica in het algemeen?
En over een portie chocoladeijs? Of vanilleijs?
Wat denken jullie over prostitutie?
Wat denken jullie over religie?
En over de lente? Of zonnebaden?
Wat denken jullie over de oorlog?
Wat denken jullie over het leven en de dood?
En over kussen? En over zomer?
Wat denken jullie over honger in de wereld?
Wat denken jullie over goed en kwaad?
En over koffie? En over fietsen?
Wat denken jullie over Facebook of Twitter?
Wat denken jullie over aids?
En over slapen? En niksen?
Wat denken jullie over euthanasie?
Wat denken jullie over homoseksualiteit?
En over omarming? En over reizen?
Wat denken jullie over studeren?
Wat denken jullie over geld?
En over bloemen? En overd de regenboog?
Wat denken jullie over de rechten van de vrouw?
Wat denken jullie over vriendschap?
En over je hondje? Of over je katje?
Wat denken jullie over huwelijk?
Wat denken jullie over drugs?
En over dat lied? Of die film?
Wat denken jullie over bijgeloof?
Wat denken jullie over ongeluk?
En over uitgaan? En drinken?
Wat denken jullie over vragen stellen?
Wat denken jullie over antwoorden?

BALLADE VAN DE STUDENT

BALLADE VAN DE STUDENT

’t is Nevena van Ilić niet
die haar gedichten schreef,
ik ben de dichter
van de verzen die ze schreef.
Waar zijn we?
We zijn tussen de Betuwe en tussen de Veluwe.
Ik ben domweggelukkig, in de IlijeĐuričićastraat.
Ik heb geen huis, maar wie wil een hius...
(ik heb een appartement :p)
Ik kijk door het raam.
Ik zie de zon en de maan,
ze zijn sneeuwwitte rozen,
en de morgen en nacht twee blauwe matrozen.
Ik kijk naar de hemel.
De hemel is van kanakkende
vlereken
vol.
De hemel behoort aan de vogels
En ik ben te mens om te vliegen.
En nu?
Het regent ik drink ik heb dorst
Ik haat onweer.
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
Regen regen
water water
Onder water ben je steeds alleen,
maar eenzaam nooit
of anders gezegd
In het water kan men nooit geheel alleen zijn
en toch nog eenzaam blijven.
Ik ben een meisje dat groot verdriet heeft
Maar het is geen echte verdriet.
Kent iemand dat gevoel: ‘t is geen verdriet,
’t is geen geluk, geen menging van de beiden.
Ik gluur naar mijn buren.
Ik zie Vera Janacopoulos.
Gisteren was ze
zat van liefde
en ze zat naakt.
Ik zie
Lady Godiva op scooter.
Ze schreeuwt:
„Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!”
Ik zie Sophocles met zijn jonge slaaf.
Ik zie Henriette die tot God bidt, ze zegt:
”Sorry, ik kende u niet, mijn God!”
Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend.
Ja, dit is mijn land, mijn volk;
dit is de ruimte waarin ik wil klinken.
Maar nu wil ik graag reizen.
Mijn moeder zegt:
”Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen,
dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.”
Ik reis in mijn gedachten.
’k zie de Alpen, Vlaanderen, een Straatsburg aan den Rijn
Ik ga naar
Sulina, Braïla
Sulina, Brest
Sulina, Singapore.
Ik zoek
Een koffiehuis ‚In de Eenzamheid’
Maar er bestaat niet, van Parijs tot Wenen...
Ach -
Berlijn
de zon is geel.
Helaas ga ik naar Belgrado terug.
Het regent niet meer.
Ik hoor het licht, het zonlicht pizzicato.
Ik ben de zon, de zomer niet.
Het is mooi weer.
Dat maakt me een blijden dag te meer. En dat is veel.
Ik zit in mijn kamer.
Ik luister naar de muziek:
wangen ballen bekkens
ballen bolle bekken
beugel en basson – o hop!
Ik wil zingen maar ik ken de woorden niet:
”Oote oote oote
Boe
Oe oe oe boe
etc.“
E ris iemand aan de deur.
Dat is mijn oma – de moeder, de vrow.
Ze kijkt naar de spaanse tv-novelas.
Ik hoor:
¿Porqué, Mária?
(mijn oma zegt dat Mária een
heks heks is)
Ik ben een studente
Maar ik zit zonder meid.
Dus - ik moet mijn huiswerk alleen doen.
Ja, ook als ik zorgloos ben...
Denk ik aan blog.
Ik zak ineen.

Pa-ram-pa-pam-pa-raaa, ich liebe es!

Ik hou van koffie en ik hou van het heelal. Dat weet iedereen die mij kent.

Ik weet het niet waar en waneer heb ik die zin gelezen maar hij (ja, de zin is masculinum) is heel mooi en daarom heb ik beslist die zin voor m’n blog te vertalen.

“De zon zou niet schijnen als die in het heelal eensam was en er waren geen andere hemellichaams om de zonnestraling te absorberen... Bijvoorbeeld, als ik gisteravond een ster, die van ons 100 lichtjaren ver is, toegekeken heb, heb ik geweten niet alleen maar dat het licht, dat tot mijn ogen gekomen is, 100 jaar geleden al uitgezonden was, maar ook de atomen van dit ster hebben 100 jaar geleden geweten dat ik, die nog niet geboren was, dit ster gisteravond in dit bijzondere tijd en plaats zal toekijken.“



Deze zin is uit Dat wonderbare licht van Terry Pratcett:

“In de koude, kristalheldere stilte flonkerde een grote witte spiraal onder de sterren die onweerhoudbaar draaide en dat zag eruit zoals God zijn koffie roerde en toen voeg er de room in bij.“

*.*

Elke kunst is denkkunst

Het magisch realisme is een richting in kunst – schilderkunst en literatuur. Ik hou er veel van. Punt. René Magritte is mijn favoriete schilder en Borges is mijn favoriete schrijver. Ik hou van magisch realisme omdat we de dingen en verschijnsels, die door ons nagekeken of gelezen worden, elke dag kunnen zien in onze omgeving. Maar die dingen zijn in een raar en eigenaardig (vaak ook bizar) verband. Bijvoorbeeld, mensen en dingen die Magritte schildert zijn heel realistisch maar ze zijn in een rare context geplaatst. De ratio en logika kunnen ons niet helpen om de rebus te begrijpen en hem op te lossen. Schilderijen van Magritte zijn een doolhof en de toeschouwers kunnen de uitweg niet vinden. Hier is een leuke citaat van Magritte: „In mijn werk vertrekt alles vanuit de zekerheid dat wij deel uitmaken van een raadselachtig universum.“



Ik ben een roman van Marquez aan het lezen. Honderd jaar eenzaamheid – een uitstekende roman! Het gaat over een gewoon spaans gezin...over de oorlog en revolutie...over de liefde en relaties tussen mensen...Gewone thema’s. Maar wat is zo ongewoon in dit roman? Bijvoorbeeld, een van de protagonisten is gestorven en toen gele rozen in plaats van de regendruppels begonnen te vallen. Of: mensen leven meer dan honderd jaar. Of: iemand sterft in het huis en die persoon ‚gaat niet weg’ maar ze blijft praten met andere huisgenoten. Of: een van de tweeling drinkt limonade en de andere weet dat de limondade zonder suiker is hoewel hij de limonade niet heeft geproevd enz. enz. Aan de ene kant zijn er heel veel rare situaties maar aan de andere kant is alles heel realistisch.



Het magisch realisme gaat over iets wat wel mogelijk maar niet waarschijnlijk is (kwantumtheorie ook). Dat vind ik best leuk. (: Dit is mijn favoriete citaat van Magritte: „Volgens mijn doctrine is het verboden wat dan ook te voorzien (op straffe van achterlijkheid). Ik kan gewoon niet voorzien wat ik zal doen, zoals ik evenmin kan plannen waneer en hoe er een echt poëtisch beeld te voorschijn zal komen.“ (: