BALLADE VAN DE STUDENT

BALLADE VAN DE STUDENT

’t is Nevena van Ilić niet
die haar gedichten schreef,
ik ben de dichter
van de verzen die ze schreef.
Waar zijn we?
We zijn tussen de Betuwe en tussen de Veluwe.
Ik ben domweggelukkig, in de IlijeĐuričićastraat.
Ik heb geen huis, maar wie wil een hius...
(ik heb een appartement :p)
Ik kijk door het raam.
Ik zie de zon en de maan,
ze zijn sneeuwwitte rozen,
en de morgen en nacht twee blauwe matrozen.
Ik kijk naar de hemel.
De hemel is van kanakkende
vlereken
vol.
De hemel behoort aan de vogels
En ik ben te mens om te vliegen.
En nu?
Het regent ik drink ik heb dorst
Ik haat onweer.
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
Regen regen
water water
Onder water ben je steeds alleen,
maar eenzaam nooit
of anders gezegd
In het water kan men nooit geheel alleen zijn
en toch nog eenzaam blijven.
Ik ben een meisje dat groot verdriet heeft
Maar het is geen echte verdriet.
Kent iemand dat gevoel: ‘t is geen verdriet,
’t is geen geluk, geen menging van de beiden.
Ik gluur naar mijn buren.
Ik zie Vera Janacopoulos.
Gisteren was ze
zat van liefde
en ze zat naakt.
Ik zie
Lady Godiva op scooter.
Ze schreeuwt:
„Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!”
Ik zie Sophocles met zijn jonge slaaf.
Ik zie Henriette die tot God bidt, ze zegt:
”Sorry, ik kende u niet, mijn God!”
Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend.
Ja, dit is mijn land, mijn volk;
dit is de ruimte waarin ik wil klinken.
Maar nu wil ik graag reizen.
Mijn moeder zegt:
”Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen,
dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.”
Ik reis in mijn gedachten.
’k zie de Alpen, Vlaanderen, een Straatsburg aan den Rijn
Ik ga naar
Sulina, Braïla
Sulina, Brest
Sulina, Singapore.
Ik zoek
Een koffiehuis ‚In de Eenzamheid’
Maar er bestaat niet, van Parijs tot Wenen...
Ach -
Berlijn
de zon is geel.
Helaas ga ik naar Belgrado terug.
Het regent niet meer.
Ik hoor het licht, het zonlicht pizzicato.
Ik ben de zon, de zomer niet.
Het is mooi weer.
Dat maakt me een blijden dag te meer. En dat is veel.
Ik zit in mijn kamer.
Ik luister naar de muziek:
wangen ballen bekkens
ballen bolle bekken
beugel en basson – o hop!
Ik wil zingen maar ik ken de woorden niet:
”Oote oote oote
Boe
Oe oe oe boe
etc.“
E ris iemand aan de deur.
Dat is mijn oma – de moeder, de vrow.
Ze kijkt naar de spaanse tv-novelas.
Ik hoor:
¿Porqué, Mária?
(mijn oma zegt dat Mária een
heks heks is)
Ik ben een studente
Maar ik zit zonder meid.
Dus - ik moet mijn huiswerk alleen doen.
Ja, ook als ik zorgloos ben...
Denk ik aan blog.
Ik zak ineen.