De Maan is een van de terugkerende motieven in kunst, hij is inspiratie voor alle kunstenaars – musici, dichters, schrijvers, regisseurs... Een paar weken geleden ontdekte ik Claude Debussy. Hij was een Franse componist en een rare ventje. Hij had heel veel vrienden, dat wel maar hij sprak niet graag, hij zweeg liever. Zijn muziek is niet te beschrijven, de melodie van de meest van zijn composities is echt prachtig. Geluiden uit de natuur waren de grootste inspiratiebronnen voor Debussy – de zee, golven, vogels, wind. Dan geen geluiden maar beelden – sterren, Maan, zon. En dan fictie – zeemeerminnen bijvoorbeeld. De geest van Debussy was in verband met de natuur, hij registreerde alle signalen uit de omgeving met zijn zintuigen en deze signalen werden weer in de natuur gestuurd door zijn muziek. Zijn muziek vol met kleuren en sfeer behoorde tot de impressionistische stroming. Luister maar naar dit meesterwerk: Clair de lune. Voel je de nacht, een warme avond? Zie je de schijn van de volle Maan? Een schitterend compositie, mijn vriend, schitterend. En als ik over de Maan spreek moet ik Baron Münchhausen noemen. Je kent hem zeker, we gebruiken toch het werkwoord baronisati. Als je tegen iemand zegt: “Nemoj me baronisati”, dat betekent: trol me maar niet, Lieg niet of Spreek geen tonterias! Baron Münchhausen deed precies dat – hij hield van liegen maar volgens mij waren zijn verhalen geen leugens maar echte pure fictie, hij had een gezonde verbeeldingskracht. Baron Münchhausen overdrijfde ontzettend veel in zijn beroemde verhalen maar precies deze overdrijving maakte van zijn avonturen een kunstig en bijzonder meesterwerk. Kijk aandachtig naar deze link hier. Dit is een deel uit de film Baron Prašil van Karel Zeman, een reis door het heelal. Waarom hou ik van deze film? Nou, het is toch weer een mix tussen de werkelijkheid en illusie. Mijn lievelingste zin uit het boek is wanneer Baron zegt: “Dichters kwamen voor de mensen op de Maan!” Een fantastisch boek, mijn vriend, fantastisch.
