Kerstmis en Der kleine Nazi!

Houden jullie van Kerstmis? Ikzelf ben niet zo religious maar Kerstmis vind ik best. Ik zeg niet, natuurlijk, dat ik tegen religie of geloof ben maar alleen dat dat ‘niet mijn kop thee is’. Ik hou van de kerstfeest en al die gewoontes die samen met Kerstmis gaan. Vooral hou ik van de Amerikaanse films omdat de Kerstboom altijd zo kitsherig is. :D Maar niet alleen de kerstboom maar alles anders – al die cadeautjes, liedjes en snoepjes. De idealistische sfeer op zichzelf is kitsch. :D We (mijn familie en ik) besteden niet zoveel aandacht aan de Kerstmis. Ja, met Kerstmis zijn we (meestal) samen thuis en dat is het. Tuurlijk schenken we elkaar cadautjes en alles en we tuigen de boom op maar dat doen we niet met Kerstmis maar met Silvester. We hebben een Silvesterboom. :D

Ik heb een superleuk filmpje gevonden. Het duurt alleen maar tien minuutjes en het is in het Duits maar er zijn Engelse ondertittels (anders zou ik niet naar het filmpje gaan kijken). De film gaat het over de Kerstmis, over een Duitse familie en hoe alle Duitsers supercorrect zijn (als we over Joden en WO II spreken) en hoe ze geen Nazi’s zijn en hoe hun ouders en grootouders zeker geen Nazi’s waren! ( ; Ik zal de plot niet uit de biecht verklappen maar ik geef je een hint: de naam van de film is Der kleine Nazi. :D Met Kerstmis gaat een Jood op bezoek naar een gewoone Duitse familie. Alles zou in orde zijn maar de kerstboom is toevallig met Nazi-elementen opgetuigd! Als je wil weten wat het op het einde zal gebeuren klick hier:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=My_fj5B2VC8

Een ander interessant verhaal over de Kerstmis komt uit Catalonië. Daar moeten kinderen Sinterklaas voeden (de naam van Sinterklaas in het Catalaans is Tio). Waarom? vraag je je af. Hmmm, omdat Tio je cadeutjes moet poepen! Het gaat zo: Tio komt in je woonkamer, je geeft voedsel aan hem en dan ga je in een andere kamer om liedjes te zingen terwijl Tio aan het poepen in je woonkamer is. Wanneer je met het zingen klaar bent komen je ouders in je kamer met veeeel cadautjes! Gek, he!

Ken je een ander gaaf verhaal dat in verband met Kerstmis is?

Als jullie de Kerstmis vieren ik wens je een prettig kerstfeest! (:

Tot volgende semester, dames en heren!

Watskeburt?! - Facebook samenvatting

Met Facebook ben je verbonden en deel je alles met iedereen in je leven. En het is gratis. Het klinkt leuk. Men vraagt zich af: ”Waarom niet? Het is echt gratis en interessant.” We horen vaak dat iemand zegt dat alle sociale netwerken, vooral Facebook, een soort paradox zijn omdat zulke netwerken de mensen moeten verbinden en niet de afstand tussen hen trekken... Misschien klopt dat maar ik heb geen probleem met Facebook en ik denk dat hij ook geen probleem met mij heeft. (; Voor de eerste keer heb ik opgemerkt dat(echt!)iedereen over dezelfde dingen spreekt/schrijft of dezelfde links en video’s plaatst en dezelfde grappen maakt! Echt waar. Wat is nu superpopulair? Elke tweede link is een liedje van Lana del Ray. Elke derde link is Gotye – Somebody I used to know. Indira Radić heeft een groot success met haar nieuw liedje in het Fraans gemaakt. Elke tweede status is: “Ik hou niet van de sneeuw” of “Ik haat de sneeuw in Belgrado” of “Waar is die sneeuw??? Ik zie hem niet, ik woon in Zemun!” Hmm, wat nog… Ah, ja – een ‘daverend’ applaus voor Ljubiša Milanović. Het commentaar over de 9gag hoef ik niet te maken, het is duidelijk genoeg. Pantela is de nieuwe religie geworden. Ook schrijft men veel over de dood van Kim Jong Il en over de site die in zijn memoriam is gemaakt - ’Kim Jong Ling kijkend naar dingen’.

Dus, watskeburt??!

Ik ben een heel grappig boek van Robert Vuijsje aan het lezen...nu ga ik met het lezen voort... (:

Tot morgen!

GOMBANJE, DRUGARIIIII!

Het woord gombanje is een van mijn lievelingste woorden in het Servisch. Eerlijk gezegd was dit woord helemaal nieuw voor mij geweest maar het is binnenkort al één jaar dat ik gomabanje in alledaagse situaties gebruik. Wat betekent gombanje eigenlijk? Gombanje is een soort spel, maar een bijzondere spel. Hebben jullie kleine poesjes of leeuwtjes ooit zien spelen? Ja? Okay – dat is gombanje. (: Dus, dat is een bepalde manier van het spelen – gombanje betekent knuffelen en kroelen maar ook vechten, strijden, krabben en elkaar bijten. Sommigen zouden ook zeggen dat gombanje een spel is die tussen liefde en haat ligt maar dat liefde een grotere rol speelt. Mooi gezegd. Ik heb voor gombanje van een vriend van mij gehoord. Hij is een gomb-man. Voor hem Gomb betekent iets heiligs en gombanje is zijn levensfilosofie. Hij zegt dat heilige Gomb een pure, absolute, instictieve, dierlijke en daarom ook mooiste soort energie is en dat deze energie van levensbelang voor elk levende wezen is. Deze vriend van mij zegt dat Gomb een soort brandstof voor mensen is – ’Gomb maakt ons bewegen’. Maar wat zo mooi bij dit ’gomb thing’ is is dat gombanje niet alleen een abstracte term is maar dat gombanje aan alles kan refereren. Dus, gombanje is een vet feestje, een vette dag met je vriend/vriendin, een vette tentoonstelling, een vette avond met je ouders of professoren, een vette dag met je vrienden of collega’s, een vette training, een leuke week in Spanje enz. etc. Dus alles wat ’boven goed’ is.

Voorbeeld 1:

A: “Hoe is het man? Heb je gisteren de ouders van je vriendin ontmoet? Saai, hé?”
B: “Nee, hoor! Haar vader is een gekke kerel en haar moeder maakte een superlekkere taart. Het was helemaal niet saai, baš je bilo gombanje.”

Voorbeeld 2:

“Hoćeš da se gombamo večeras?” betekent: “Wil je vanavond met ons uitgaan?”

Dus, mijn gomb-vriend gebruikt niet alleen maar gomb en gombanje, hij is echt creatief: gombanje, gomb, gombati se, gombastično…

De conclusie is dat gombanje altijd iets positiefs betekent en dat gombanje altijd een bovennatuurlijke en sureële pret is – gombanje is een goede vibe. B)

Alef - kosmos in één punt

„Beneden de trappen, aan de rechter kant, heb ik een kleine schitterende bal gezien. Het licht van de bal maakte me blind. Op het eerste ogenblik dacht ik dat de bal draait maar later besefde ik dat de indruk van het draaien alleen illusie was omdat eigenlijk de schouwspel in de bal draaide. De doorsnede van Alef was twee of drie centimeter maar de kosmiche ruimte was er al in, niet verkleind. Elk ding (bijvoorbeeld de maan van spiegels) was oneeindig aantal dingen omdat ik dit ding vanuit elke punt in het heelal beschouwde. Ik zag de brede zee, ik zag de zonsopgang en zonsondergang, ik zag alle mensen van Amerika, ik zag piramiden, ik zag het zilvere spinneweb in het centrum van een zwarte piramide, ik zag een oude doolhof (in Londen), ik zag oneeindige indirecte ogen die in mij zoals in een spiegel elkaar keken, ik zag alle spiegels ter wereld zonder dat ik mijn eigen gezicht spotte, ik zag in de hof van de Solerstraat dezelfde tegels die ik voor dertig jaar aan de ingang van een huis in Fray Bentos zag, ik zag bloemetjes, sneeuw, tabak, metaalkabels, damp, verhoogde woestijnen van de evenaar en elk deeltje van de zand, in Invernes zag ik een vrouw die ik nooit kon vergeten, ik zag wilde haar, vurig lichaam, ik zag borstkanker, ik zag een cirkel van het droge land naast het pad waar vroeger een boom stond, ik zag een vakantiehuis in Adroge, de eerste verslag van de eerste versie van Philemon Holland, ik zag elke letter van elke pagina tegelijkertijd (toen ik nog kind was verbaasde me hoe de letters van een dicht boek tijdens de nacht niet door elkaar roerden en kwijt waren), ik zag in dezelfde tijd de dag en nacht, ik zag de zonsondergang in Keretar alsof die de kleur van de Bengaalse roos had, ik zag mijn lege slaapkamer, in een kantoor in Akmar zag ik een aardglobe die tussen twee spiegels stond die de globe oneindig vermeerderden, ik zag paarden met gekroesde haren bij het krieken van de dag aan de oever van de Kaspische zee, ik zag de delicate bouw van benen van een arm, ik zag de overlevende van een strijd die de postkaartjes stuurden, in een etalage in Mizarpur zag ik een Spaanse spel kaarten, ik zag verlengte schaduwen van adelaarsvaren in een glastuinbouw, ik zag tijgers, koren, bizonen, bevingen en het leger, ik zag alle mieren die op de wereld bestaan, het Perzische astrolabium, ik zag netjes geschreven brieven die Beatrice aan Karlos Argentino schreef in een la van een schrijftafel (die bundel gezien te hebben kreeg ik kippenvel), ik zag het geliefde monument in Chakarita, ik zag de geknakte relikwie die vroeger Beatrice Vieterbo was, ik zag de circulatie van mijn zwarte bloed, ik zag de liefde die verbindt en de dood die verandert, ik zag de aarde in Alef, ik zag mijn gezicht en innerlijk, ik zag jouw gezicht, ik dacht dat ik ga flauwvallen en ik huilde omdat mijn ogen die gehemzinnige en veronderstellende onderwerp zagen – dat onderwerp dat z’n naam de mensen te vaak gebruiken maar dat geen mens ooit gezien heeft: de onbegrijpelijke kosmos.“

Jorge Luis Borges - Alef

Borges - Ogenblkken

Ogenblikken

Als ik nog een keer mijn leven kon leven
zou ik proberen meer fouten te maken,
zou ik niet trachten om volmaakt te zijn,
ik zou meer ontspannen.
Ik zou dommer zijn,
maar echt, ik zou de dingen niet zo kwalijk nemen.
Ik zou minder schoonmaken.
Ik zou meer risco’s nemen,
meer reizen,
naar meer zonsondergangen kijken,
in meer rivieren zwemmen.
Ik zou meer plaatsen bezoeken,
plaatsen waar ik er nooit was,
ik zou minder bes eten en meer ijs,
ik zou meer echte en minder verzinnende problemen hebben.
Ik was een van die mensen die
redelijk en goed hun leven leefden,
elke minuut van mijn leven:
natuurlijk had ik ook gelukkige mommenten.

Maar als ik me kon omkeren
zou ik alleen naar goede mommenten streven.
Omdat, als jullie het niet weten, het leven is eruit gemaakt,
alleen maar uit de ogenblikken; mis niet het Nu.
Ik was een van die mensen die er nooit ergens naartoe gingen
zonder paraplu en parachute.
Als ik nog een keer kon leven
zou ik makkelijker reizen.
Als ik nog een keer kon leven
zou ik s’ lentes beginnen met blote voetten te lopen
en zo zou ik tot het einde van herfst gaan.
Ik zou meer rijtjes in de draaimolen hebben,
naar meer zonsondergangen kijken, met meer kinderen spelen,
als ik nog een keer kon leven.
Maar hoor,
nu ben ik 85
en ik weet
dat ik sterf.

Borges.

Magias parciales del "Quijote" - JL Borges

¿Por qué nos inquieta que el mapa esté incluido en el mapa y las mil y una noches en el libro de Las Mil y Una Noches? ¿Por qué nos inquieta que Don Quijote sea lector del Quijote y Hamlet espectador de Hamlet? Creo haber dado con la causa: tales inversiones sugieren que si los caracteres de una ficción pueden ser lectores o espectadores, nosotros, sus lectores o espectadores, podemos ser ficticios. En 1833, Carlyle observó que la historia universal es un infinito libro sagrado que todos los hombres escriben y leen y tratan de entender, y en el que también los escriben.



Waarom voelen we ons ongerust als een speelkaart maakt het deel van een ander speelkaart en als één nacht het deel maakt van het boek “Duizend-en-één-nacht”? Waarom voelen we ons ongerust als Don Quichot de lezer van “Quichot” is en als Hamlet de toeschouwer van “Hamlet” is? Ik geloof dat ik de reden daarvoor heb ontdekt: deze inversies spreken ons aan op die manier dat als de personen van een literaire fictie de lezers of toeschouwers kunnen zijn dan kunnen wij, de lezers of toeschouwers van deze fictie, ook fictief kunnen zijn. In het jaar 1833 heeft Carlyle gezegd dat de alomvattende geschiedenies van de wereld een boek is dat door alle mensen wordt geschreven en gelezen. Ze proberen dit boek te begrijpen maar ze zijn ook in dat boek ingeschreven.



Delimične čarolije Kihota

Zašto nas uznemiruje to što je karta umetnuta u kartu i što je hiljadu i jedna noć umetnuta u knjigu "Hiljadu i jedna noć"? Zašto nas uznemiruje to što Don Kihot biva čitalac "Kihota", a Hamlet gledalac "Hamleta"? Verujem da sam otkrio razlog: te nam inverzije nagoveštavaju da, ako ličnosti neke književne fikcije mogu biti čitaoci ili gledaoci, onda i mi, njeni čitaoci ili gledaoci, možemo biti fiktivni. Godine 1833, Karlajl je kazao da je sveopšta istorija sveta knjiga koju svi ljudi pišu i čitaju, i nastoje razumeti, i u koju su, takođe, i sami upisani.

Borhesov esej, zbirka Druga istraživanja [Zagreb, 1985.]

Are you real?

Mari Kasurinen is een meisje, een kunstenarese uit Finland. Haar werk vind ik zeer interessant, bijzonder en eigenaardig [maar niet in een negatieve zin]. Sommigen zou haar werk ook vreemd of raar noemen. Ze maakt kleine figuurtjes van plastic – kleine eenhoorns. <3 Maar haar pony’s zijn niet gewoone pony’s – ze zijn beroemd, ze zijn kleine supersterren van plastic! Ze heeft kleine Marilyn Monroe, Elvis, Jack Sparrow, Andy Warhol, Michael Jackson enz. gemaakt. Mijn lievelingste pony’s zijn Darth Vader, Lady Gaga en Edward Scissorhands.



Het werk van Mari Kasurinen gaat het eigenlijk over de popcultuur. Ze maakt deze kleine eenhoorns niet alleen maar voor de lol maar er is een diepere boodschap in haar werk. Het materialisme, individualisme en de consumptiemaatschappij zijn de interessen van Mari Kasurinen. Ze zegt: „Popcultuur is mijn televisie. Mijn kunst vertegenwoordigt wat ik tot nu toe heb gezien. Vandaag de dag kan iedereen iets alleen voor zichzelf bestellen en dat iets wordt alleen voor hem/haar gemaakt. Op die manier toon je je eigen macht? De nieuwe competitie is begonnen – jij moet weten wie jij bent en wat jij wilt.“



Mari Kasurinenn is ook bezig met het schilderen en grafische kunst.

Het alternatieve toerisme

Het idee van het alternatieve toerisme komt van Joel Henry. Hij zegt dat men voor een leuke reis meer verbeeldingskracht dan geld nodig heeft. Joel heeft een paar spelletjes bedenkt die mensen helpen om makkelijker van Madagascar tot een winkel in je buurt te reizen. Let op – je mag niet verlegen zijn en je mag de sterotypen niet meebrengen!

1. Zaterdagavond.Ga maar naar een bar, de eerste bar die je ziet. Ga meteen naar de barman en vraag wat zijn lievelingste drank en zijn lievelingste bar in de stad zijn. Bestel die drank, drink hem op en ga naar de volgende bar en doe alles opnieuw [tot je op je eigen benen kan staan].

2.Wees maar een bathsurfer! Ontdek de badkamers van je vrienden! Je kan gewoon zeggen dat de buis in je badkamer kapot is of dat er geen warm water is en vraag: „Mag ik bij jou komen douchen a.u.b.?“ En dan breng alles wat je nodig hebt mee – handdoeken, zeep, shampoo, muziek, champagne...

3.Voor het contratoerisme heb je een fototoestel nodig. Pak je camera en ga naar een wel bekende toeristische plaats – de Eiffeltoren of Pobednik. Je moet op die manier staan dat dat beeld of object achter je rug is. Nu zie je alles waar Pobedik elke dag naar kijkt. Dan maak een paar foto’s.

4.Dit is een klein experiment. Kies een bus, maakt niet uit welke. Rijd tot de laatste bushalte en maak een rondje door die buurt. Meet Kaludjerica! xo xo xo

:say cheese:

Validation is een korte film die over de liefde en de glimlach gaat. De film duurt alleen maar 16 minuten mar het verhaal is zeer mooi. Ja, er is een happy end op het einde. :p
Ik zal niet vertellen waar de film over gaat, tuurlijk, (je moet er zelf gaan kijken) maar een beetje wel. De film gaat het over een man die aan iedereen zegt dat hij of zij prima is, dat hij of zij mooie ogen of een stralende glimlach heeft. Die man brengt de hoop in het leven van mensen terug, hij is een goede kerel maar er is niemand die zulke mooie dingen tegen hem heeft gezegd...maar daar is ook een meisje... (en nu stop ik met het navertellen) Deze film deed me denken aan de macht van de glimlach. In de hedendaagse maatschappij is de glimlach niet zo belangrijk, zoals intelligentie of snelheid bijvoorbeeld. Een glimlach heeft iets magischs, denk ik. We horen dit niet zo zeldzaam: „Jij maakte mijn dag weer goed!“ als iemand iets grappigs heeft gezegd of gedaan. Dus, de conclusie is dat een dag goed is als je (glim)lacht. (: Weet je dat er de speciale ’maschinen’ zijn die kunnen checken of je glimlach de nagemaakt of eerlijk was. Een eerlijke glimlach is altijd emotieoneel en de andere, de nagemaakte glimlach is een sociale glimlach (die verschil maken de neurowetenschappers). Als je meer over je eigen glimlach wil weten dan mag je het volgende Wetenschappelijke festival te Belgrado niet missen (van 2. tot 4. december in Kluz).

Oh, ja, het linkje voor Validation > http://www.youtube.com/watch?v=Cbk980jV7Ao

Цицибан is in da haus

Ja, Цицибан! Ik heb hem helemaal vergeten! En jij?

Ik heb het boek Цицибан vier dagen geleden toevallig op de straat gezin, weet jij, daar voor de Dom omladine waar een man staat boeken te verkopen. Ik was zo blij toen ik Цицибан zag! Ik leerde om te lezen met de hulp van dit boekje en de verhalen van Hans Christian Andresen! Toen ik klein was had ik wel mijn eigen boek Цицибан maar ih heb het verloren. Nu heb ik weer dit boekje, ik heb het aleen maar 50 dinars betaald.
Oton Župančič was een scrijver uit Slovenië die voor de kinderen schreef. Zijn boek Цицибан is zeker zijn bekendste boek. Schrijven voor kinderen is niet makkelijk. De auteur moet goed op de taal opletten en de themas en de motieven goed kiezen. De ‘grote levenswijsheden’ moet men aan kinderen voorzichtig voorstellen. Цицибан is eenvoudig geschreven, maar toch mooi! Hier is de vertaling van een gedicht:

Onze lichten

Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons eerste licht?

Ons eerste licht is de zon,
Hij maakt de wereld wakker met zijn gouden hand,
Hij ropet goude wensen.

De zon is ondergegaan,
Nou, zeg maar, Ciciban,
Wat is ons tweede licht?

Ons tweede licht is de maan:
Als het donker wordt in de verte
Wandel ik in het maanlicht.

De zon is weggegaan,
De maan ook;
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons derde licht?

Ons derde licht is het vuur,
Ze brengt de mensen bij elkaar.

De zon is weg,
De maan is weg,
Er is geen vuur meer...
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons vierde licht?

Ons vierde licht is – de taal,
Er wordt door alle volken gebruikt,
Er brengt zielen bij elkaar...

De zon is weg,
De maan is weg,
Er is geen vuur meer,
Jij bent alleen, jij spreekt niet,
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons laatste licht?

Ons laatste licht is – onze geest,
Alles is donker, maar onze geest niet,
Hij verlicht alle wegen.

Once in a blue moon

Dit jaar heb ik een van mijn grootste dromen waar gemaakt.

Ik volgde in oktober een ’meteoorcursus’ op Debelo brdo. Die is een berg in het dorp Zarožje dat ergens tussen Valjevo en Bajina Bašta ligt. Daar was ik met sommige mensen uit IS Petnica die elk jaar naar Debelo brdo gaan om naar de meteoren te kijken. We logeerden in een mooi wit huis op de berg. Voor het huisje staat er een groote boom, de linde, en onder de boom staan er houten banken en een groote houten tafel. Daar zaten we te praten over alles en nog wat of gewoon genoten we van de stilte en de lucht of we keken naar de schapen in de verte. Alles was zo schilderachtig. Tijdens de dag maakte ik een rondje met mijn nieuwe vrienden en onze kampleider door het gebied van Debelo brdo. We wandelden tot Jablanik en op de toppunt lagen we in het gras, aten we kaas en olijven en dranken we rode wijn. Onderweg naar huis plukten we (eetbaare) paddestoelen en keken we naar zonsondergang. Het was prachtig. Tijdens de nacht lagen we op een heuveltje voor het huis in onze slaapzaken (het was heel koud en we moesten ook onze jassen en wintermutsen aantrekken en twee dekens meebrengen) en luisterden naar onze kampleider. Hij toonde ons de belangrijkste ‘dingen’ in de hemel met zijn groen laser. Ik heb heel veel geleerd, bijvoorbeeld – hoe ik de Polaris (zvezda severnjača) makkelijk kan vinden, hoe men sterren in een poligoon telt, waar in de hemel de belangrijkste sterrenbeelden zijn, waar Jupiter is, wat de Plejaden zijn en hoe men de analyse van de meteoormagnituden doet enz. Op 8. oktober was ik goed voorbereid om naar Draconiden te kijken – Draconiden zijn meteoren die ‘uit het sterrenbeeld Draak (Draco) komen’ (eigenlijk ligt het radiant van Draconiden in het sterrenbeeld Draak) en hun grootste activiteit was op 8. oktober om 20.07 uur. Op die dag was het heel bewolkt maar het is me toch gelukt om 27 meteoren te zien! Nou, dat is wel een success, he! (: Het observeren van de sterrenregen is een leuke tijdbesteding. Terwijl je in je slaapzak aan het wachten op een meteoor bent kan je je nooit vervelen. Er is altijd iemand die naast jou ligt en moppen vertelt of grapjes maakt. Het is zeker een bijzonder gevoel als je naar de hemel urenlang kijkt en als je met mensen praat zonder dat je hen kan zien maar alleen kan horen in de nacht. De laatste dag op Debelo brdo verzamelde ik mijn data (alles wat ik op 8. oktober in de hemel heb gezien) en stuurde die naar IMO (International Meteor Organization). Dat ziet zo eruit: http://vmo.imo.net/imozhr/obsview/view.php?id=9401 maar het was niet moeilijk, hoor!

Tijdens het hele jaar kan men meteoren zien of, beter gezegd, naar meteorenzwermen (sterrenregen) kijken, bijvoorbeeld – Andromediden (van 15. november tot 6. december), Orioniden (van 21. en 22. oktober), Leoniden, Geminiden ......... of Perseïden. Men zegt dat die het mooist zijn. Hun glans is lichtblauw en ze duren heel lang. Dat zal ik volgend jaar in augustus moeten checken! (;

Leef maar je droom!

Tick tock on the clock, but the party don't stop

De tijd vliegt, zegt Nietvanzelfsprekend iets wat vanzelfsprekend is.
Ik hou van kloken. Kloken zijn dingen die de tijd meten. Maar ze doen niet alleen dat. Kloken hebben invloed op ons bewustzijn van de tijd. Mensen zijn bewust van de tijd en dat wil zeggen dat we bewust van het verleden, het heden en de toekomst zijn. Maar zijn we er echt bewust van? We kunnen denken aan het verleden, leven in het heden en kijken naar de toekomst (simpel gezegd). Maar naar mijn mening dat is niet genoeg. We kunnen de tijd nooit voelen of op een of andere manier ervaren. Ja, we worden ouder, we zien dat ons lichaam met de tijd verandert wordt maar de tijd is niet iets ’aanraakbaars’. En dat vind ik magisch. En daarom vind ik de kloken en onze kleine horloges interessant. Ja, het is zeer interessant want ze proberen deze magie te meten. En ze doen dat niet slecht, hoor. Het tijdmechaniek werkt fantastisch. Vandaag de dag hebben we verschillende klokken – horloges, klokkentoren, zonnewijzers, radiografische klokken, Big Ben, digitaale klokken enz. Heel veel klokken die prima werken en hun tick-tack job elke dag doen. Oh, als meneer Big Bang hier zou zijn wat hij daarover zou zeggen! Dat vraag ik me af. Meten de mensen de tijd goed of slecht? Ik ben er zeker van dat de zus van de Tijd – de Ruimte – daarmee niet akkoord gaat. De Tijd en de Ruimte zijn tweelingen die door mensen vaak gescheiden worden.

Kom maar!

Lawaai, menigte, verschillende geuren, groenten en fruit, vriendelijke verkoopsters – de markt. Naar de markt gaan de mensen in Servië mestaal ’s zondags maar tijdens de week kan men ook heel veel mensen daar zien. De markt is een ontmoetingsplaats van doktors, advocaten, boeren, professoren, chauffeurs, secretaressen, managers en automonteurs – iedereen gaat naar de markt. In de jaren negentig kon men op de markt mannen, die vreemden valutas wisselden, ook zien maar vandaag de dag is de markt alleen een gewone markt vol met mensen die zijn gekomen om iets te kopen en een beetje af te dingen met de verkoopsters. Als je een echte ervaring uit Servië wilt, ga maar naar de markt! Daar gebeuren altijd gekke situaties en op de Servische markt is nooit vervelend. In Belgrado zijn er een paar heel beroemde markten, bijvoorbeeld: Kalenić pijaca, pijaca Zeleni venac, Zemun pijaca enz. Op de markt kan men bijna alles kopen! Groenten en de kaas voor de šopska salade (tomaat, komkommer en de feta kaas), kajmak (soort kaas die onvergelijkbaar met andere kazen is), een fles rakija (brandewijn die door Servische boeren gemaakt wordt), slanina (soort vlees die op beperkte manier voorbereid wordt) en paprika (het belangrijkste ingrediënt van ajvar). Het voordeel van de Servische markt is dat je alles kan proeven en met je vingers aanraken. Als je kaas of kajmak wil kopen, geeft je een oma een klein mes en een stukje kaas en zegt: „Kom maar, kom! Hier, mijn schatje! Mijn man maakt de beste kaas ter wereld, jonge kaas! Hij heeft hem gisteren gemaakt!“ Naast de groenten, fruit, kaas en vlees kan men op de markt veel lekkertjes kopen. Er zijn een paar kraampjes met verschillende snoepjes – veel chocolade en bonbons. Het grootste deel ervan wordt uit Hongarije of Duitsland ingevoerd. Als je naar Belgrado komt, moet je naar de markt gaan – dat is zeker een manier om leuke tijd door te brengen! De stemming op de Servische markt is onbeschrijfelijk!

Kinderen der zee

Jozef Israëls was een Nederlandse schilder die in de negentiende eeuw leefde. Hij was heel beroemd in die tijd. Zijn ouders waren Joden en zijn vader wilde dat zijn zoon een vakman was maar Jozef wilde schilderen maar dat was verboden. Jozef had enkele ruzies met zijn vader en eindelijk ging hij naar Amsterdam om kunst te studeren. Later ging hij naar Parijs, toen weer naar Amsterdam en op het einde naar Den Haag. Jozef woonde ook in Zandvoort, een vissersdorp. Daar kon hij pijnlijk en triest leven van vissers en hun familien zien. Jozef was geschokt door hun verdrietige lotten. Het werk van Israëls is heel ontroering en veelzeggend, hij schildert gevoels. Misschien hebben jullie voor hem al gehoord maar ik heb hem pas gisteren ontdekt. In Rijksmuseum heb ik twee dezelfde kopjes gekocht met een schilderij erop. Die kopjes kocht ik omdat ze heel mooi waren en niet omdat ik de naam van de schilderij of de naam van de schilder wist. Gisteren zat ik te niksen en mijn koffie te drinken. Ik keek naar mijn kopje en ik zag vier kinderen die op de strand naar een klein boot staan te kijken en op dat ogenblik beseffde ik dat ik niet weet hoe de schilder is en wat de naam van de schilderij is. Tuurlijk > :wikiwikiwiki: en ik ben tot weten gekomen dat de naam van de schilder Jozef Israëls is en de naam van de schilderij is Kinderen der zee. Later, toen ik afwasste, ontdekte ik nog iets interessants – de naam van de kunstenaar en de naam van het schilderij stonden al die tijd onder het kopje! Nu schrijf ik mijn blog over de Kinderen der zee en ik drink warme koffie uit mijn mooi blauw kopje.

Sunshine, lollipops and rainbows

Rood is de kleur van liefde en verliefheid, van lust, seksuele begeerte en zonde. Rood is de typische kleur van de roos en het rood is de kleur dat tegenwoordiger van alles wat romantisch is. Rood is ook de kleur van het geweld, agressie en grote macht. Die kleur is zeer opvallend en daarom gebruik men er vaak voor marketing. Denk alleen aan Coca Cola, Kit Kat en communisme.

Er zijn niet zo veel dingen die men kan over oranje zeggen. Oranje is de kleur van de sinaaspappel. Dat is mijn eerste associatie. Natuurlijk is Nederland het tweede. Oranje is de kleur van herfst en boeddhisme. Ik hou van de kleine klooserlingen op National Geographic die oranje kleren dragen. Oranje is ook de kleur van de goudsbloem (deze bloem + a = mijn naam).

Geel is de kleur van de zon, licht en optimisme. Geel is de kleur van mijn Duden woordenboek (Deutsch als Fremdsprache) dat ik niet gebruik en dat op mijn tafel twee jaren ligt. Geel is de kleur van Chineesen (ik ben geen racist :p) Wetenschappers zeggen dat gele muren in de kamer goed voor het geheugen zijn. En natuurlijk: We allemaal wonen in Yellow sunmarine. (;

Groen is de kleur van harmonie, plezier, vreugde en ontwikkeling maar in sommige culturen staat groen als symbool voor de duivel. Groen is de kleur van planten en kikkers. Groen is de enige kleur op de vlag van Libië. Wat religie betreft is groen de kleur van islam. Mohammed heeft gezegd dat drie goede dingen zijn water, (groen) plantentuin en een mooi gezicht. Groen is de kleur van alles wat millieuvriendelijk is.

Blauw is de kleur van verdriet. Iedereen weet wat ’feeling blue’ betekent. Sommige talen hebben geen word voor blauw of voor groen maar ze hebben alleen maar een woord – in het Engels zegt men grue. Het blauw is de kleur van de hemel en de zee. (: En er staat op de vlag van Giekenland en op joodse tallieten. MargeSimpson-associatie is duidelijk. Blauw is ook de kleur van weemoed en matrozen. Bim-bam, all on board! (;

Indigo. Wat voor een kleur! Maar wat kan ik daarover zeggen (behalve dat die mooi is)? Wikipedia zegt dat indigo de kleur van een chakra of ‚het derde oog’ is. Die kleur is ook de kleur van onstoffelijkheid (een mooi woord) en intuïtie. En dat is alles! Weinig maar genoeg.

Violet is de laatste kleur van de regenboog. Dus – violet, niet purper, violet. Violet is een heel mooie kleur. Mensen in Engeland pakken hun chocolaatjes in een violet papier (helderpaars). Dat is dezelfde kleur als die van Milka brand. In de schilderkunst van China is het violet de kleur van het heelal en harmonie. (: Violet is de naam van de psychotherapeute in Private practise.

Dat waren de zeven kleuren van de regenboog – volgens mij, het mooiste verschijnsel in de natuur.

Ja! Nee! Geen mening!

Wat denken jullie over de regering in Servië?
Wat denken jullie over politica in het algemeen?
En over een portie chocoladeijs? Of vanilleijs?
Wat denken jullie over prostitutie?
Wat denken jullie over religie?
En over de lente? Of zonnebaden?
Wat denken jullie over de oorlog?
Wat denken jullie over het leven en de dood?
En over kussen? En over zomer?
Wat denken jullie over honger in de wereld?
Wat denken jullie over goed en kwaad?
En over koffie? En over fietsen?
Wat denken jullie over Facebook of Twitter?
Wat denken jullie over aids?
En over slapen? En niksen?
Wat denken jullie over euthanasie?
Wat denken jullie over homoseksualiteit?
En over omarming? En over reizen?
Wat denken jullie over studeren?
Wat denken jullie over geld?
En over bloemen? En overd de regenboog?
Wat denken jullie over de rechten van de vrouw?
Wat denken jullie over vriendschap?
En over je hondje? Of over je katje?
Wat denken jullie over huwelijk?
Wat denken jullie over drugs?
En over dat lied? Of die film?
Wat denken jullie over bijgeloof?
Wat denken jullie over ongeluk?
En over uitgaan? En drinken?
Wat denken jullie over vragen stellen?
Wat denken jullie over antwoorden?

BALLADE VAN DE STUDENT

BALLADE VAN DE STUDENT

’t is Nevena van Ilić niet
die haar gedichten schreef,
ik ben de dichter
van de verzen die ze schreef.
Waar zijn we?
We zijn tussen de Betuwe en tussen de Veluwe.
Ik ben domweggelukkig, in de IlijeĐuričićastraat.
Ik heb geen huis, maar wie wil een hius...
(ik heb een appartement :p)
Ik kijk door het raam.
Ik zie de zon en de maan,
ze zijn sneeuwwitte rozen,
en de morgen en nacht twee blauwe matrozen.
Ik kijk naar de hemel.
De hemel is van kanakkende
vlereken
vol.
De hemel behoort aan de vogels
En ik ben te mens om te vliegen.
En nu?
Het regent ik drink ik heb dorst
Ik haat onweer.
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
Regen regen
water water
Onder water ben je steeds alleen,
maar eenzaam nooit
of anders gezegd
In het water kan men nooit geheel alleen zijn
en toch nog eenzaam blijven.
Ik ben een meisje dat groot verdriet heeft
Maar het is geen echte verdriet.
Kent iemand dat gevoel: ‘t is geen verdriet,
’t is geen geluk, geen menging van de beiden.
Ik gluur naar mijn buren.
Ik zie Vera Janacopoulos.
Gisteren was ze
zat van liefde
en ze zat naakt.
Ik zie
Lady Godiva op scooter.
Ze schreeuwt:
„Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!”
Ik zie Sophocles met zijn jonge slaaf.
Ik zie Henriette die tot God bidt, ze zegt:
”Sorry, ik kende u niet, mijn God!”
Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend.
Ja, dit is mijn land, mijn volk;
dit is de ruimte waarin ik wil klinken.
Maar nu wil ik graag reizen.
Mijn moeder zegt:
”Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen,
dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.”
Ik reis in mijn gedachten.
’k zie de Alpen, Vlaanderen, een Straatsburg aan den Rijn
Ik ga naar
Sulina, Braïla
Sulina, Brest
Sulina, Singapore.
Ik zoek
Een koffiehuis ‚In de Eenzamheid’
Maar er bestaat niet, van Parijs tot Wenen...
Ach -
Berlijn
de zon is geel.
Helaas ga ik naar Belgrado terug.
Het regent niet meer.
Ik hoor het licht, het zonlicht pizzicato.
Ik ben de zon, de zomer niet.
Het is mooi weer.
Dat maakt me een blijden dag te meer. En dat is veel.
Ik zit in mijn kamer.
Ik luister naar de muziek:
wangen ballen bekkens
ballen bolle bekken
beugel en basson – o hop!
Ik wil zingen maar ik ken de woorden niet:
”Oote oote oote
Boe
Oe oe oe boe
etc.“
E ris iemand aan de deur.
Dat is mijn oma – de moeder, de vrow.
Ze kijkt naar de spaanse tv-novelas.
Ik hoor:
¿Porqué, Mária?
(mijn oma zegt dat Mária een
heks heks is)
Ik ben een studente
Maar ik zit zonder meid.
Dus - ik moet mijn huiswerk alleen doen.
Ja, ook als ik zorgloos ben...
Denk ik aan blog.
Ik zak ineen.

Pa-ram-pa-pam-pa-raaa, ich liebe es!

Ik hou van koffie en ik hou van het heelal. Dat weet iedereen die mij kent.

Ik weet het niet waar en waneer heb ik die zin gelezen maar hij (ja, de zin is masculinum) is heel mooi en daarom heb ik beslist die zin voor m’n blog te vertalen.

“De zon zou niet schijnen als die in het heelal eensam was en er waren geen andere hemellichaams om de zonnestraling te absorberen... Bijvoorbeeld, als ik gisteravond een ster, die van ons 100 lichtjaren ver is, toegekeken heb, heb ik geweten niet alleen maar dat het licht, dat tot mijn ogen gekomen is, 100 jaar geleden al uitgezonden was, maar ook de atomen van dit ster hebben 100 jaar geleden geweten dat ik, die nog niet geboren was, dit ster gisteravond in dit bijzondere tijd en plaats zal toekijken.“



Deze zin is uit Dat wonderbare licht van Terry Pratcett:

“In de koude, kristalheldere stilte flonkerde een grote witte spiraal onder de sterren die onweerhoudbaar draaide en dat zag eruit zoals God zijn koffie roerde en toen voeg er de room in bij.“

*.*

Elke kunst is denkkunst

Het magisch realisme is een richting in kunst – schilderkunst en literatuur. Ik hou er veel van. Punt. René Magritte is mijn favoriete schilder en Borges is mijn favoriete schrijver. Ik hou van magisch realisme omdat we de dingen en verschijnsels, die door ons nagekeken of gelezen worden, elke dag kunnen zien in onze omgeving. Maar die dingen zijn in een raar en eigenaardig (vaak ook bizar) verband. Bijvoorbeeld, mensen en dingen die Magritte schildert zijn heel realistisch maar ze zijn in een rare context geplaatst. De ratio en logika kunnen ons niet helpen om de rebus te begrijpen en hem op te lossen. Schilderijen van Magritte zijn een doolhof en de toeschouwers kunnen de uitweg niet vinden. Hier is een leuke citaat van Magritte: „In mijn werk vertrekt alles vanuit de zekerheid dat wij deel uitmaken van een raadselachtig universum.“



Ik ben een roman van Marquez aan het lezen. Honderd jaar eenzaamheid – een uitstekende roman! Het gaat over een gewoon spaans gezin...over de oorlog en revolutie...over de liefde en relaties tussen mensen...Gewone thema’s. Maar wat is zo ongewoon in dit roman? Bijvoorbeeld, een van de protagonisten is gestorven en toen gele rozen in plaats van de regendruppels begonnen te vallen. Of: mensen leven meer dan honderd jaar. Of: iemand sterft in het huis en die persoon ‚gaat niet weg’ maar ze blijft praten met andere huisgenoten. Of: een van de tweeling drinkt limonade en de andere weet dat de limondade zonder suiker is hoewel hij de limonade niet heeft geproevd enz. enz. Aan de ene kant zijn er heel veel rare situaties maar aan de andere kant is alles heel realistisch.



Het magisch realisme gaat over iets wat wel mogelijk maar niet waarschijnlijk is (kwantumtheorie ook). Dat vind ik best leuk. (: Dit is mijn favoriete citaat van Magritte: „Volgens mijn doctrine is het verboden wat dan ook te voorzien (op straffe van achterlijkheid). Ik kan gewoon niet voorzien wat ik zal doen, zoals ik evenmin kan plannen waneer en hoe er een echt poëtisch beeld te voorschijn zal komen.“ (:

Blog en post scriptum

New York, 1949. Het restaurant Major’s cabin dat neben Empire State Building staat. Hier eet Frank McNamara samen met zijn vrienden. McNamara geeft rondjes… En geeft rondjes… En geeft rondjes… Ze eten en drinken, ze bestellen alles wat op de spijskaart staat. Straks komt ober en zegt dat ze moeten betalen omdat het restaurant moet gesloten worden. McNamara zegt: ”Geen probleem!” en hij neemt zijn jasje (zijn portemonnee zit in zijn zak) maar! hij is er niet! McNamara heeft zijn portemonne thuis vergeten. Hij wil niet afwassen en hij belt zijn vrouw op. Ze komt en betaalt de hoge rekening. McNamara blijft denken aan deze gebeurtenis die beschamend was. Hij wil dit soort dingen beëindigen. Hij heeft een idee: eten op krediet! Hij vorm een club die, eigenlijk, een 'vereiniging voor het eten en drinken’ is. Elk lid krijgt een kaartje dat uit het karton gemaakt is. Met dat kaartje kunnen leden in een paar bepalde restaurants eten en later betalen. Een maandelijkse rekening komt op hun adres. Wat leuk! Maar McNamara is niet tevreden. Zijn club heeft niet genoeg leden, denkt hij. Er zijn alleen maar zeven en twintig restaurants die zijn kaartje geldig vinden. Één van die restaurants is Major’s cabin. Na één jaar komt McNamara hier weer eten – maar gratis! De club van McNamara wordt groter en groter maar hij is niet overtuigd van het succes. McNamara denkt dat zijn betaalkaart alleen een voorbijgaande trend is en daarom verkoopt hij zijn kaart voor niet zo hoge prijs tot een bank. Hij maakt een fout en de bank maakt een plastic kaart – een betaalpas (1961). Straks heeft iedereen zijn/haar eigen betaalpas en hij/zij pint en pint....en pint... De grootste uitvinding aller tijden: de betaalpas. :D

PS Nu heb ik het blog van Nikola gelezen en ik herinnerde me dat betaalpas niet ’de grootste uitvinding aller tijden is’. We kunnen met een betaalpas gezondheid niet kopen.

Petnica Science Center

Petnica is de mooiste plek ter wereld. Daar loopt de tijd niet. Je kunt me geloven of niet maar kijk naar de mensen die onder de houten paddestoel lachen en naar de witte wagen die met de beginnelingen komt. Hun gezichten zien verward eruit. Sommige kinderen zijn een beetje bang, natuurlijk. Ik was ook een beetje bang toen ik een beginneling was.

Na twee jaar ben ik naar Petnica teruggegaan. Ik heb een déjà vu. Ik zit weer in de kantine en ik wacht op mijn vrienden te komen. Ik ben nerveus. Twee jaren zijn achter mij maar ik ben nog steeds nerveus. Nu heb ik verantwoordelijkheid voor de kinderen. Mijn kaartje is niet meer groen. Nu is het geel. Hoewel ik nu assistent ben betekent dat niet dat ik geen lol zou hebben. Taalkundigen zijn niet alleen op het seminarium. Hier zijn elektrotechnici en psychologen. Iedereen is bezig met zijn werk maar ’s nachts hebben we de vrije tijd. We spelen Mafija, natuurlijk. En One up one down. En we babbelen over de beginnelingen. Psssst!



Als ik zeg dat Petnica de mooiste plek ter wereld is betekent dat niks voor jou. Als je nooit in Petnica geweest bent kunt je me niet begrijpen. Bijvoorbeeld, ik slaap ongeveer drie uur per dag maar in Petnica ben ik niet moe. In Petnica verveel ik me nooit. Het gras is groener, het eten is meer lekker, de zonsondergang is mooier, de zonsopgang kan ik met woorden niet uitleggen en het kleine planetarium is het grootste planetarium ter wereld!

Waar is je lievenlingste plekje? Is dat je geboorteplaats of een stad in het buitenland? Ik ben zeker dat je ook over dat plek niet objectief kunt spreken. Ik weet dat als ik over Petnica spreek ben ik subjectief maar een Petničar te zijn is een bijzonder gevoel. Ik ben ervan overtuigd.

Hey little kitty!

Er zijn sommige dingen die je over katjes moet weten. (:



1. Voorpoten van katjes hebben vijf ’vingers’ (we zeggen, letterlijk, ’vijf kussentjes’) en andere twee poten, achterpoten, hebben vier ’kussentjes’. Sommige katjes hebben vijf ’kussentjes’ op alle vier benen, zogenaamde – mutanten.
2. In Egypte hebben katjes op ratten gejaagd. Egyptenaren waren dol op katjes. Ze hadden een grote adoratie voor poesjes en zelfs mummificeerden ze hen. Ja, een echte mummie-kat! Asjemenou!
3. Eigenlijk kunnen katjes iets lekkers niet smaken. Ze kunnen niet van de genoegens van het leven genieten! =(^.^)= + lekkertjes = -.- [kitties are not impressed with cupcakes]
4. Katjes kunnen heel goed zien. Zelfs in het donker.
5. Abraham Lincoln had vier katjes in het Witte Huis.
6. Katjes spinnen op dezelfde frequentie als dieselmotor. En ze spinnen 26 keer per seconde.
7. Katjes kunnen horen ultrasonoor klanken. Honden en mensen kunnen dat niet. :p
8. Katjes zou niet kunnen zien zonder taurine (een soort aminozuur). Taurine kan men vinden in bijna elk energiedrankje maar dat betekent niet dat je een Red bull aan je katje zou geven. Taurine is wel een van de ingridiënten in het eten voor katten.
9. Toen Nikola Tesla klein was, was hij geïnspireerd door zijn katje Mačak om electriciteit te bestuderen (Ik hoop dat Nikola Tesla zijn katje over het tapijt niet heeft gesleept).
10. We zijn nog niet klaar met het spinnen. Katjes spinnen voortdurend. Ja, telkens als lucht door het strottenhoofd (larynx) gaat, spint poesje.
11. Katjes kunnen 30 mijl per uur rennen! Let op! Een katje komt! :miauw:
12. En natuurlijk – katjes zijn te schattig.



Kijk naar dat liedje hier, alles wat hij zegt is juist. (:

http://www.youtube.com/watch?v=Qit3ALTelOo&feature=related