Petnica is de mooiste plek ter wereld. Daar loopt de tijd niet. Je kunt me geloven of niet maar kijk naar de mensen die onder de houten paddestoel lachen en naar de witte wagen die met de beginnelingen komt. Hun gezichten zien verward eruit. Sommige kinderen zijn een beetje bang, natuurlijk. Ik was ook een beetje bang toen ik een beginneling was.
Na twee jaar ben ik naar Petnica teruggegaan. Ik heb een déjà vu. Ik zit weer in de kantine en ik wacht op mijn vrienden te komen. Ik ben nerveus. Twee jaren zijn achter mij maar ik ben nog steeds nerveus. Nu heb ik verantwoordelijkheid voor de kinderen. Mijn kaartje is niet meer groen. Nu is het geel. Hoewel ik nu assistent ben betekent dat niet dat ik geen lol zou hebben. Taalkundigen zijn niet alleen op het seminarium. Hier zijn elektrotechnici en psychologen. Iedereen is bezig met zijn werk maar ’s nachts hebben we de vrije tijd. We spelen Mafija, natuurlijk. En One up one down. En we babbelen over de beginnelingen. Psssst!
Als ik zeg dat Petnica de mooiste plek ter wereld is betekent dat niks voor jou. Als je nooit in Petnica geweest bent kunt je me niet begrijpen. Bijvoorbeeld, ik slaap ongeveer drie uur per dag maar in Petnica ben ik niet moe. In Petnica verveel ik me nooit. Het gras is groener, het eten is meer lekker, de zonsondergang is mooier, de zonsopgang kan ik met woorden niet uitleggen en het kleine planetarium is het grootste planetarium ter wereld!
Waar is je lievenlingste plekje? Is dat je geboorteplaats of een stad in het buitenland? Ik ben zeker dat je ook over dat plek niet objectief kunt spreken. Ik weet dat als ik over Petnica spreek ben ik subjectief maar een Petničar te zijn is een bijzonder gevoel. Ik ben ervan overtuigd.
ik zie dat je heel veel indrukken hebt ;)
ОдговориИзбриши