Blog en post scriptum

New York, 1949. Het restaurant Major’s cabin dat neben Empire State Building staat. Hier eet Frank McNamara samen met zijn vrienden. McNamara geeft rondjes… En geeft rondjes… En geeft rondjes… Ze eten en drinken, ze bestellen alles wat op de spijskaart staat. Straks komt ober en zegt dat ze moeten betalen omdat het restaurant moet gesloten worden. McNamara zegt: ”Geen probleem!” en hij neemt zijn jasje (zijn portemonnee zit in zijn zak) maar! hij is er niet! McNamara heeft zijn portemonne thuis vergeten. Hij wil niet afwassen en hij belt zijn vrouw op. Ze komt en betaalt de hoge rekening. McNamara blijft denken aan deze gebeurtenis die beschamend was. Hij wil dit soort dingen beëindigen. Hij heeft een idee: eten op krediet! Hij vorm een club die, eigenlijk, een 'vereiniging voor het eten en drinken’ is. Elk lid krijgt een kaartje dat uit het karton gemaakt is. Met dat kaartje kunnen leden in een paar bepalde restaurants eten en later betalen. Een maandelijkse rekening komt op hun adres. Wat leuk! Maar McNamara is niet tevreden. Zijn club heeft niet genoeg leden, denkt hij. Er zijn alleen maar zeven en twintig restaurants die zijn kaartje geldig vinden. Één van die restaurants is Major’s cabin. Na één jaar komt McNamara hier weer eten – maar gratis! De club van McNamara wordt groter en groter maar hij is niet overtuigd van het succes. McNamara denkt dat zijn betaalkaart alleen een voorbijgaande trend is en daarom verkoopt hij zijn kaart voor niet zo hoge prijs tot een bank. Hij maakt een fout en de bank maakt een plastic kaart – een betaalpas (1961). Straks heeft iedereen zijn/haar eigen betaalpas en hij/zij pint en pint....en pint... De grootste uitvinding aller tijden: de betaalpas. :D

PS Nu heb ik het blog van Nikola gelezen en ik herinnerde me dat betaalpas niet ’de grootste uitvinding aller tijden is’. We kunnen met een betaalpas gezondheid niet kopen.