Jozef Israëls was een Nederlandse schilder die in de negentiende eeuw leefde. Hij was heel beroemd in die tijd. Zijn ouders waren Joden en zijn vader wilde dat zijn zoon een vakman was maar Jozef wilde schilderen maar dat was verboden. Jozef had enkele ruzies met zijn vader en eindelijk ging hij naar Amsterdam om kunst te studeren. Later ging hij naar Parijs, toen weer naar Amsterdam en op het einde naar Den Haag. Jozef woonde ook in Zandvoort, een vissersdorp. Daar kon hij pijnlijk en triest leven van vissers en hun familien zien. Jozef was geschokt door hun verdrietige lotten. Het werk van Israëls is heel ontroering en veelzeggend, hij schildert gevoels. Misschien hebben jullie voor hem al gehoord maar ik heb hem pas gisteren ontdekt. In Rijksmuseum heb ik twee dezelfde kopjes gekocht met een schilderij erop. Die kopjes kocht ik omdat ze heel mooi waren en niet omdat ik de naam van de schilderij of de naam van de schilder wist. Gisteren zat ik te niksen en mijn koffie te drinken. Ik keek naar mijn kopje en ik zag vier kinderen die op de strand naar een klein boot staan te kijken en op dat ogenblik beseffde ik dat ik niet weet hoe de schilder is en wat de naam van de schilderij is. Tuurlijk > :wikiwikiwiki: en ik ben tot weten gekomen dat de naam van de schilder Jozef Israëls is en de naam van de schilderij is Kinderen der zee. Later, toen ik afwasste, ontdekte ik nog iets interessants – de naam van de kunstenaar en de naam van het schilderij stonden al die tijd onder het kopje! Nu schrijf ik mijn blog over de Kinderen der zee en ik drink warme koffie uit mijn mooi blauw kopje.
Нема коментара:
Постави коментар