Цицибан is in da haus

Ja, Цицибан! Ik heb hem helemaal vergeten! En jij?

Ik heb het boek Цицибан vier dagen geleden toevallig op de straat gezin, weet jij, daar voor de Dom omladine waar een man staat boeken te verkopen. Ik was zo blij toen ik Цицибан zag! Ik leerde om te lezen met de hulp van dit boekje en de verhalen van Hans Christian Andresen! Toen ik klein was had ik wel mijn eigen boek Цицибан maar ih heb het verloren. Nu heb ik weer dit boekje, ik heb het aleen maar 50 dinars betaald.
Oton Župančič was een scrijver uit Slovenië die voor de kinderen schreef. Zijn boek Цицибан is zeker zijn bekendste boek. Schrijven voor kinderen is niet makkelijk. De auteur moet goed op de taal opletten en de themas en de motieven goed kiezen. De ‘grote levenswijsheden’ moet men aan kinderen voorzichtig voorstellen. Цицибан is eenvoudig geschreven, maar toch mooi! Hier is de vertaling van een gedicht:

Onze lichten

Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons eerste licht?

Ons eerste licht is de zon,
Hij maakt de wereld wakker met zijn gouden hand,
Hij ropet goude wensen.

De zon is ondergegaan,
Nou, zeg maar, Ciciban,
Wat is ons tweede licht?

Ons tweede licht is de maan:
Als het donker wordt in de verte
Wandel ik in het maanlicht.

De zon is weggegaan,
De maan ook;
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons derde licht?

Ons derde licht is het vuur,
Ze brengt de mensen bij elkaar.

De zon is weg,
De maan is weg,
Er is geen vuur meer...
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons vierde licht?

Ons vierde licht is – de taal,
Er wordt door alle volken gebruikt,
Er brengt zielen bij elkaar...

De zon is weg,
De maan is weg,
Er is geen vuur meer,
Jij bent alleen, jij spreekt niet,
Zeg maar, Ciciban,
Wat is ons laatste licht?

Ons laatste licht is – onze geest,
Alles is donker, maar onze geest niet,
Hij verlicht alle wegen.