Over Film

De laatste periode, de laatste drie maanden misschien, ben ik bezig met de Film en filmen. Mijn beste vriendin is film persoon en hond persoon en ik ben een boek persoon en kat persoon. Ik ben wel een filmliefhebber maar toch ken ik de namen van grote regisseurs niet en van beroemde acteurs die filmsupersterren waren. Maar ik wil altijd alles weten. Letterlijk alles. Soms is dat een nadeel en soms is dat een voordeel. Dat hangt van veel factoren af (en van je standpunt). Soms is het best als je heel nieuwsgiereig bent maar soms dit gevoel dat je eigenlijk niet alles kan weten maakt je triest. Maar je moet proberen elke dag iets nieuws te leren en te ontdekken, he? Mijn interesse voor film begon met Ranko Munitić. Hij was onze bekende filmcriticus, schrijver, regisseur, vertegenwoordiger, journalist enz. Hij was een fantastische kerel. Een paar maanden geleden begon ik zijn boeken en teksten te lezen en ik was meteen gefascineerd met hem, met zijn brede kennis, met zijn stijl van schrijven. Nu zeg ik vaak: „Als ik op een dag als Ranko Munitić kon schrijven zou ik tevreden zijn“ of „Wanneer ik een volwassene word wil ik als Ranko Munitić schrijven“. Natuurlijk dat dat niet mogelijk is en dat ik alleen grapjes maak maar zijn stijl vind ik echt volmaakt. Lezend zijn boeken begon ik over film na te denken. En dan begon ik naar films vaker te kijken. Vooral naar (Nederlandse) documentaires of naar documentaires met de Nederlandse ondertittels die makkelijk toegankelijk op uitzendinggemist.nl zijn. Dat is goed voor mijn Nederlands en ook voor de uitbreiding van mijn kennis over de film. En weet je wat? Nu kan ik een redelijk normaal en zinvol gesprek over de film met iemand voeren en drie maanden geleden was dat bijna niet mogelijk. Niet slecht, he? Natuurlijk dat ik ook vroeger wist wie Wim Wenders en Jim Jarmusch zijn en natuurlijk dat ik kon zeggen welke film ik leuk of niet leuk vond. Maar nu weet ik ook wie bijvoorbeeld Raul Ruiz, Michael Haneke en Abderrahmane Sissako zijn. Ook zijn er vershillende houdingen tegenover de film. Sommigen zeggen dat letterlijk alles een film kan zijn, alles wat je ziet. Maar sommigen zeggen dat een film een illusie en een oneindige transformatie is of dat een film schilderen van menselijke geest is. Wim Wenders zegt dat er twee basiselementen voor elke film bestaan – die zijn kader en tijd. Kader is zeer belangrijk omdat kader op zichzelf beperkt is maar toch moet die de grenzeloze ruimte omvatten. Aan de ene kant hebben we Michael Haneke die zegt dat een film voor communicatie dient en niet voor de 'bevrijding van de kunstenaar' maar aan de andere kant hebben we Apichantpong Weerasethakul die zegt dat hij niet over de andere mensen denkt wanneer hij een film maakt. Hij denkt over zichzelf. Hij zegt: „Deze film is over mij.“ Dus, ik ontdekte dat Film zeer ingewikkeld is maar ook ontdekte ik dat ik ook van films kan genieten. Ik dacht dat mijn 'sensibiliteit' (en smaak) alleen voor letters en boeken was maar nu weet ik dat ik ook 'visuele kunst' kan begrijpen. Nu kan ik zelfstandig kiezen naar welke film ik zal kijken. Vroeger vroeg ik liever een paar echte filmliefhebbers: „Kunnen jullie me iets aanbevelen?“ Dit is een kleine stap voor het mensdom maar een grote stap voor mij. Nu wil ik iets over strip en strips leren – strip is een mix tussen literatuur, schilderkunst en film. Dat zou ik zeker leuk vinden.