Blood, tears and gold

http://www.blogger.com/img/blank.gif

Vanavond heb ik naar een interessante aflevering gekeken. De naam ervan is Bloed, zweet en luxeproblemen. Eerst dacht ik dat die een blockbusterische reality show is die over zes jonge verwende Nederlanders gaat maar later realiseerde ik me dat die eigenlijk niet zo slecht is. Ja nou, de uitzending gaat het over zes jonge en random Nederlanders die naar Afrika zijn gegaan om een ander leven te ervaren maar terwijl je aan het kijken bent begrijp je dat precies jij, een zogenaamde ‘moderne mens’, geen antwoord op sommige vurige hedendaagse vragen kan geven en dat je eigenlijk op de structuur van de hedendaagse maatschappij niet kan invloeden. Anyways, deze zes Nederlanders zijn natuurlijk in Nederland zeer rijk, natuurlijk hebben ze (meestal) geen baan, ze studeren nog steeds en ze hoeven geen geld te verdienen omdat ze nog steeds door hun ouders worden gesteund. In Afrika moesten ze in een mijn keihard samen met de inwoners van een piepklein dorp werken. Hun taak was om goud te vinden. Ze moesten vroeg opstaan, de hele dag ontzettend hard (dan harder) werken, stenen dragen, stenen opgraven, stenen stampen… Na een dag van hard werken kregen ze een heel heel klein hoeveelheid goud, die hoeveelheid is zo klein dat het eigenlijk niks is. Het goud gingen ze verkopen (ze wisselden goud voor geld uit) zodat ze hun slaapplaats konden betalen en iets voor het eten konden kopen. Ik ben niet zo zeker van het aantal dagen die ze in Afrika (in de mijn) hebben doorgebracht, misschien twee of drie dagen, zeker niet langer, maar ze hebben geleerd dat ze anders met het geld zouden moeten omgaan. Als ze thuis zijn kunnen ze alles, letterlijk, alles makkelijk kopen – hun kleren, peperdure schoenen, vegetarische gerechten, kettingen, rings en oorbellen die van goud zijn gemaakt… Maar in Afrika zagen ze hoe hard men ervoor moet werken, ze zagen kinderen van een jaar of tien die in de mijn stenen opgraven, ook vrouwen en een man die 78 is… Ze hebben begrepen dat al die mensen voor een paar gram goud de hele dag in de zon graven zodat zij makkelijk in een winkel kunnen binnenstappen en gouden juwelen kopen. Ik zeg niet dat we allemaal momenteel naar Afrika moeten gaan om arme Afrikaners te helpen en dat we nooit meer een gouden ring zouden kopen…Nou, we leven op een andere manier… We beschouwen de wereld van een ander perspectief hoewel we in dezelfde wereld wonen. Als we elke dag over de ‘arme hongerige kinderen in Afrika’ zouden denken dan zouden we altijd depressief zijn en dat ook heeft natuurlijk geen zin. Blood, tears and gold, dit is het leven, he?